Trzask przełamywanego opłatka

Bóg się rodzi! Moc truchleje!

Na rynku strzelista choinka rozbłysła kaskadą różnobarwnych iskier,
ludzie się radują, kupują świąteczne prezenty,
słychać pobrzękiwanie dzwoneczków i melodię zbłąkanej kolędy.

Tylko pan, panie Piotrze siedzi sam, zamyślony, nad niedopitą filiżanką kawy
u progu werandy kawiarenki Vis a` Vis w Krakowie.

I wie pan, panie Piotrze, mimo tej całej zawieruchy nic się nie zmieniło.

Bowiem, jak co roku, przed Bożym Narodzeniem,
wierne córy i synowie piwnicznego kultu,
mimo upływu lat i, co tu ukrywać, już nie tej, co kiedyś kondycji
nadal,
jak ptaki do gniazd ciągną przed Wigilią pod Barany
i póki im sił starczy, będą do końca ciągnęli
do wyczarowanej przez pana, panie Piotrze, Mekki krakowskiej bohemy,
gdzie, raz do roku,
rozlega się uświęcony trzask przełamywanego opłatka,
a Krakowianie stają się dla siebie mili, życzliwi
i przez chwilę wolni od codziennych zazdrostek.

Ja też idę.
Zapewne, jak zawsze, będzie malowniczy stół
pięknie przystrojony
wonnym sianem, jabłkami, orzechami i frykasami domowej roboty,
a z pierwszą gwiazdką sfruną z nieba piwniczne anioły
czyniąc ten szczególny moment
majestatyczną symfonią galicyjskiego snu nocy przedświątecznej.

I wie pan, panie Piotrze, mam tu za pazuchą listeczek opłatka,
więc jeśli pan łaskawie pozwoli,
chciałbym się z panem przełamać
z gorącym życzeniem
by przyjazny ludziom piwniczny obrządek
przemógł złowieszczy czas,
kiedy
Polak stał się Polakowi wilkiem.