Historia z odzysku

"Wojna światów" to najlepsza historia zimnej wojny, jaką zdarzyło mi się czytać

Piotr Skórzyński, pisarz, publicysta i działacz opozycyjny, decydując się 3 czerwca 2008 r. na krok samobójczy, zlikwidował wcześniej dzieło swojego życia, niszcząc rękopisy i pliki w komputerze. Paradoksalnie realizował w ten sposób werdykt swojego przeciwnika: "Ty nie istniejesz!", który Adam Michnik stosował wobec wielu.

Aliści "rękopisy nie płoną", a twarde dyski nie giną. Dzięki żonie Joannie Waliszewskiej udało się odzyskać pracę Skórzyńskiego. I dziś dysponujemy "Wojną światów", najlepszą historią zimnej wojny, jaką zdarzyło mi się czytać.

Najważniejsze, że unika ona równej odpowiedzialności za ponad 40--letni konflikt między Zachodem a Związkiem Sowieckim. O żadnej symetrii nie było mowy, z jednej strony był zdezorientowany obóz państw demokratycznych, od pewnego momentu zdecydowany się bronić, z drugiej - agresywne mocarstwo, używające ideologii komunistycznej jako oręża, gotowe do agresji, aby w ostatecznym finale "związek nasz bratni ogarnął ludzki ród".

Skórzyński przytacza mało znaną opowieść Mikojana o naradzie na Kremlu 15 maja 1945 r., kiedy Stalin rozważał natychmiastowy atak na nieprzygotowaną i wycieńczoną wojną Europę. Po drugiej stronie podobne działania nie były brane pod uwagę, a krótki okres hegemonii nuklearnej pozostał niewykorzystany. Dopiero w 1947 r., już po przemówieniu Churchilla w Fulton, została sformułowana "doktryna Trumana" i ruszył plan Marshalla, stawiający na nogi gospodarkę Europy Zachodniej. Nie zmienia to faktu, że USA pozostały całe dekady stroną defensywną, mimo ewidentnych sukcesów, jak przetrzymanie blokady Berlina w 1948 r. czy połowiczny sukces w wojnie koreańskiej. Przez ponad trzy dekady stan posiadania komunizmu zwiększył się - brak pomocy amerykańskiej przesądził o zwycięstwie Mao nad Czang Kaj-szekiem w Chinach. Komunizm zainstalował się na Kubie, lata 60. to mocne wejście Rosji do Afryki przypieczętowane już w latach 70. rewoltami w Angoli i Mozambiku, wreszcie w Etiopii. W latach 70. opanowane zostały Indochiny. Pierwsza zapowiedź porażki to symboliczne odbicie maleńkiej Grenady. Dzieło Reagana, pierwszego prezydenta USA, który w konflikcie z Imperium Zła przeszedł do ofensywy.

Zasługą Skórzyńskiego jest ujawnienie podszewki zimnej wojny, rozmiarów sowieckiej agentury w krajach wolnego świata, potęgi blefu, sukcesów komunistycznej propagandy, często powielanej przez agentów wpływu. Słabsi ekonomicznie, a często militarnie Sowieci rekompensowali swoje niedostatki kradzieżą technologii, działalnością rozmaitych użytecznych idiotów, agentów wpływów, skorumpowanych polityków. Bez długiego ramienia Kremla niemożliwe byłyby rozmaite postępowe rewolucje, kontrkulturowy bunt lat 60. i terroryzm lat 70. Mimo braku kropek nad "i" o dokładne zbadanie aż prosi się dwuznaczna rola Henry'ego Kissingera czy rozgrywanie na korzyść Rosji tendencji w Kościele katolickim, zwłaszcza wokół II Soboru Watykańskiego.

"Zimna wojna była konfrontacją totalną. Obejmowała wszystkie aspekty życia, od wojska, przez sport, do obyczajów. Przede wszystkim była jednak konfrontacją filozoficzną" - pisze Skórzyński. Sowieci przegrali ją dzięki niewydolności systemu, rosnącym kosztom globalnej rywalizacji i bankructwu ideologii. Starczyło determinacji Reagana, inspiracji papieża Jana Pawła II i buntu polskich robotników w sierpniu 1981 r., by gmach kłamstwa i zniewolenia zatrząsł się w posadach, a próby jego naprawienia (przez Gorbaczowa) tylko przyspieszyły upadek. A że Zachód nie wykorzystał owego łatwego zwycięstwa i powrót zimnej wojny tym razem w formie zwykłej rywalizacji mocarstw z każdym miesiącem staje się coraz bardziej możliwy, to już temat na zupełnie inną pracę. Szkoda, że nie napisze jej Piotr Skórzyński.

Biuro Klubów "Gazety Polskiej"

505 038 217, (12) 422 03 08;
e-mail klubygp@gazetapolska.pl
ul. Jagiellońska 11/7 31-011 Kraków

Layout i wykonanie: Wójcik A.E.