Randka na ulicy seryjnego mordercy

Wrzutka
Randka na ulicy seryjnego mordercy

Ostatnio sporo się mówi o denazyfikacji Rosji. I nie chodzi nawet o to, żeby przeprowadzić tam wzorem Ukrainy jakiś „Leninopad” i obalić  wszystkie monumenty zbrodniczego Kałmuka. Pilnej denazyfikacji wymagają inne kraje, uchodzące, nie do końca słusznie, za ostoję  demokracji. Na przykład Francja. Śledząc jakiś głupawy serial policyjny uświadomiłem sobie, ile bolszewizmu zostało we współczesnej  Francji. Bohaterowie przemieszczają się ulicami Marksa, Róży Luksemburg, bohaterów Stalingradu… Ale co się dziwić w kraju, gdzie nigdy  nie potępiono pionierów ludobójstwa – Marata i Robespierre’a, nie rehabilitowano ofiar Wandei, za to świętuje się 14 lipca – początek  lewackiego eksperymentu, który zmienił dzieje ludzkości pod hasłami wolności, równości, braterstwa (a nade wszystko tolerancji),  wprowadzając do politycznej praktyki na szeroką skalę terror i nietolerancję. Czekam na przebudzenie Hiszpanii, w której odżywają widma  tzw. Republiki, która w istocie była krwawą łaźnią dla katolików, a potępia się Franco, który uratował swój kraj przed panowaniem  komunizmu i udziałem w II wojnie światowej. Niestety, jedyną widoczną aktywność w stosunku do reinterpretacji przeszłości wykazują dziś  aktywiści Black Lives Matter, niszczący świadomość Ameryki, obalający pomniki czcigodnych Oj ców Demokracji i potęgi USA tylko po to,  żeby leczyć wydumane kompleksy wnuków Wuja Sama. Czy to się może zmienić? Przyglądając się charyzmatycznej Włoszce Georgi Meloni,  wierzę, że tak. Nowa prawica w odróżnieniu od starej, która już niczym nie różni się od lewicy, stanowi radykalny zwrot do normalności i  zdrowego rozsądku. Świat wymaga konserwatywnej rewolucji wartości. Bo inaczej co stoi na przeszkodzie, aby w niedalekiej przyszłości  młodzi Norwegowie umawiali się na ulicy Breivika, Rosjanie w alei Czikatiły, „rzeźnika z Rostowa”, Francuzi na bulwarze imienia Landru,  Amerykanie na skwerze Teda Bundy’ego, a Anglicy na moście Kuby Rozpruwacza?