Wróg Ludu…
To nie debata, tylko front
Niesłychany atak na naukowców próbujących niezależnie od władzy ustalić prawdę o katastrofie smoleńskiej jeszcze raz przypomniał nam, z czym tak naprawdę mamy do czynienia. Po pierwsze, istniejące dowody wskazują na to, że 10 kwietnia 2010 r. doszło do zamachu, czyli morderstwa z premedytacją osób znajdujących się na pokładzie rządowego samolotu. Do dowodów, które mnie przekonują, zaliczam: brak krateru po uderzeniu w miękki grunt osiemdziesięciotonowego tupolewa, skala zniszczeń, jakich nie dokonałoby zderzenie z ziemią przy znanej prędkości, rozmieszczenie szczątków samolotu charakterystyczne dla wybuchu, a także wiele innych dowodów dużo bardziej szczegółowych przedstawionych przez naukowców.
Przeciwko rządowej wersji świadczy przede wszystkim fakt sfałszowania zapisu ostatnich sekund lotu, ukrycie sygnału TAWS 38, konsekwentne pomawianie o spowodowanie tragedii bez jakichkolwiek podstaw merytorycznych prezydenta, gen. Błasika i pilotów, co świadczy o z góry przyjętej tezie.
Kosmiczne historie z mierzeniem długości pancernej brzozy już dawno odebrały władzom jakąkolwiek wiarygodność. Jeżeli mamy pewność, że brzoza została złamana przed katastrofą, to wersja Anodiny–Millera po prostu nie istnieje.
Skąd więc taka zajadłość w atakowaniu wszystkich i wszystkiego, co może podważyć raporty rządowe? Bo walka nie toczy się tylko o prawdę, ale dla wielu uwikłanych w smoleńskie kłamstwo także o kariery, wolność osobistą, a nawet życie. Jeżeli prezydent został zamordowany, to zaatakowano nasz kraj, państwo należące do NATO i wszyscy za to odpowiedzialni muszą ponieść daleko idące konsekwencje. Nie wierzę w to, żeby Rosjanie z powodu oskarżeń wobec Putina chcieli rozpętać awanturę w Europie.
Słabnący watażka w takiej sytuacji zostanie natychmiast poświęcony na ołtarzu interesów otaczających go KGB-istów. Putin i Tusk chociaż należą do przeciwstawnych bloków politycznych, w sprawie Smoleńska walczą po prostu o życie. Razem z nimi bronią się bandy najemnych propagandystów, sprzedajnych prokuratorów i polityków. Siedzą na jednej gałęzi, która trzeszczy, stąd strach i agresja.
Pojawiły się dwa ważne filmy: „Polacy”, o ekspertach smoleńskich Majki Dłużewskiej, i „Niosła go Polska” Roberta Kaczmarka, poświęcony Lechowi Kaczyńskiemu. Pierwszy ma być dodany do tygodnika „wSieci”, drugi jest sprzedawany razem z tygodnikiem „Do Rzeczy”. Choć mamy dzisiaj bardzo silną konkurencję, cieszy to, że pracę rozpoczętą przez środowisko „Gazety Polskiej” podejmują dzisiaj inni. To odpowiedź na smoleńskie kłamstwa i małpi jazgot oszalałych ze strachu i nienawiści sługusów Moskwy.
Tomasz Sakiewicz
