TROCHĘ POKORY
Do słów rzadko używanych i wychodzących z mowy, takich jak honor, cnota, autorytet, wypada dopisać pokorę. Nie ma na nią miejsca w świecie ludzi przebojowych, bezkompromisowych, co gorsza przekonanych o własnej wszechmocy. Co więcej, ta wszechmoc wypada dość blado w zderzeniu z konkretami. Owszem, udało się wysłać człowieka na Księżyc, ale w najważniejszej kwestii, jaką jest istotne (nie tylko statystyczne) przedłużenie życia człowieka, medycyna nie odnotowuje sukcesu porównywalnego z innymi dziedzinami nauki. Co najwyżej „umieramy zdrowsi”. Skądinąd przeceniamy nasz wpływ na przyrodę – owszem, osiągnięto sukcesy w wybiciu białych nosorożców, ale znaczącego postępu w tępieniu szczurów, karaluchów, komarów i kleszczy nie widać. Przeceniany jest również wpływ człowieka na klimat. Ten działa wedle swoich reguł. Badania pni drzew wskazują, że na przykład głośny prąd Ninio powoduje ocieplenie w Ameryce Południowej cyklicznie od 10 tysięcy lat. W ciągu 150 lat zawrotnego wzrostu przemysłu i wielkich miast temperatura w stanie Nowy Jork wzrosła o jeden stopień i wcale nie jest pewne, czy dzięki ludziom, a arsenały nuklearne nie są w stanie równać się z potęgą wulkanów czy podróżujących w kosmosie planetoid. Ta, która walnęła ongiś w Jukatan i spowodowała wyginięcie dinozaurów, miała siłę większą niż wszystkie bomby atomowe. Eksplozja wulkanu Krakatau na maleńkiej wysepce między Jawą a Sumatrą w 535 r. przyczyniła się do końca antyku. Popioły w atmosferze obniżyły temperaturę o parę stopni. Nastały klęski głodowe, wzmogły się wędrówki ludów i w ślad za tym wybuchła epidemia dżumy… Pytanie o brak pokory wiąże się z diagnozą. Brak pokory wynika z negacji wszystkich autorytetów, na czele z autorytetem podstawowym. Bogiem. Już Dostojewski stwierdził, że jeśli nie ma Boga, to wszystko wolno. Współczesny świat przyjął to za pewnik i zachowuje się tak, jakby On nie istniał. I naprawdę zadziwiające jest, jak mało niedowiarków zadaje sobie pytanie: „A jeśli jest?”. Ale to wymagałoby odrobiny pokory…
Marcin Wolski
